June 12, Pagdiriwang ng matinding Identity Crisis ng bansa

Posted by
Makabayang Supremo
Rome, Italy 09/06/2014

Para sa mamamayang mapagmahal sa kanyang sinilangang Bayan ay isang wagas na kaligayahan ang makamit ang tunay na kalayaan ng kanyang Bayan at makita ang pag-unlad nito at ng kanyang mamamayan. Subalit bakit sa napakatagal na panahon ng ating pagdaraos sa Araw ng Kalayaan ay patuloy at lalong naghihirap ang nakakaraming mamamayang Pilipino? Balik tanawan natin saglit ang kasaysayan ng ating Araw ng Kalayaan.

Batay sa mga nakasulat sa libro nga kasaysayan ng Kasarinlan ng ating Bansang Pilipinas, sa pangunguna ng mga Rebolusyonaryong katipunero, noong Agosto 1896 ay nagsimula ang paghihimagsik ng mga mamamayang Pilipino laban sa pananakop ng mga Kastila. Noong ika-12 ng naman ng Hunyo 1898 habang may gyera sa pag-itan ng Espanya at Amerika ay idineklara ni Heneral Emilio Aguinaldo ang ating kalayaan mula sa pananakop ng bansang Espanya. Hindi tinanggap ng Bansang Amerika at Espanya ang deklarasyong  ito ng Kalayaan ng Pilipinas kung kaya’t sumiklab ang digmaang Pilipino-Amerikano.

Sinabi sa isang lathala sa "La Ilustracion Espanola y Americana” (PEBRERO 8, 1898) Kinilala si Andres Bpnifacio bilang pangulo ng Republica Tagala (Andres Bonifacio, Titulado ‘Presidente’ de la Republica Tagala)

Agosto 24,1896, Pinulong ni Andres Bonifacio sang Kataastaasang kapulungan (Supreme Council) ng KKK at idineklara nila ang sandatahang reboòusyon laban sa kapangyarihang kolonyal ng Espanya. Sa pulong din na ito itinatag ang katipunan bilang pambansang pamahalaan at gumawa ng isang eleksyon ng mga opisyal na mamumuno sa hukbo at sa bansa.

Ang pamahalaang ito ay binalangkas buhat at ibinatay sa isang demokratiko at moral na simulaing nasasaad sa Cartilla de KKK or primer of the Katipunan na sinulat ni Emilio Jacinto. IUdineklara ng Katipunan ang kalayaan buhat sa imperyo ng Espanya noong Agosto 23, 1896. Ang katotohanang ito ay kinilala maging ng records ng US Library of Congress  na nagtalang : "the Katipunan insinuated itself into the community by setting up mutual aid societies and education for the poor." At sa talaan ding ito nakasulat na “how Bonifacio, with a 30,000-strong** KKK "proclaimed Filipino independence on August 23, 1896. “

Matapos ilunsad ng Katipunan ang pagaalsa laban sa mga Kastila ay siniulan ding hugisin ang lihim na kilusang rebolusyonaryo upang maging hayaga at de facto na pamahalaang rebolusyonaryo na pinamumunuan ng Supremo bilang pangulo na namumuno sa isang gabineto na kinabibilangan nila Emilio Jacinto, Secretary of State; Teodoro Plata, War; Aguado del Rosario, Interior; Briccio Pantas, Justice; and Enrique Pacheco, as Secretary of Finance.

Kahiman minamaliit ng ilang historian na nakasandal sa Amerikanismo ang liderato ng kaunaunahang pamahalaan ng Pilipinas ay lumantad din ang mga katibayan na si Bonifacio at hindi si Aguinaldo ang tunay na unang Pangulo ng tunay unang Republika ng bansa. [The Katipunan was more than a secret revolutionary society; it was, withal, a Government. It was the intention of Bonifacio to have the Katipunan govern the whole Philippines after the overthrow of Spanish rule," Gregorio F. Zaide, who wrote a history of the Katipunan, was quoted in an article by historians Milagros C. Guerrero, Emmanuel N. Encarnacion, and Ramon N. Villegas.]

Sa kabilang dako naman, iginigiit ng ilang “opisyal” na historians ang Pamahalaang itinatag ni Emilio Aguinaldo sa Tejeros na ayon kay UP Manila professor Danilo Aragon "Iyon ay isang masasabi mong maneobra para matanggal na si Bonifacio sa puwesto. Habang andoon ang Katipunan hindi siya matatanggal. So pinalitan nila ang agenda," UP Manila professor Danilo Aragon said in "Case Unclosed: Ang Lihim ng 1897".

"Yung klase ng trapo politics na mayroon tayo ngayon, ay nagsimula pa noong panahon pa nila Aguinaldo sa Tejeros Convention. Nandoon na 'yung lokohan, panlalait sa mga kandidato na walang pera,"Dagdag pa ni Aragon.

Naniniwala ang Makabayang Atas ng Supremo na ang dapat na araw ngKalayaang dapat ipagdiwang ng Pilipinas ay ang deklarasyong ng kalayaan ng Katipunan: Agosto 23, 1896 at hindi Hunyo 12.

Ipagdiwang ang Kalayaang ipinundar ng Dakilang Bayani at hindi dapayt ipagdiwang ang araw ng kalayaan na ipinahayag ng mga dakilang taksil sa rebolusyon.